حسین فریدون در پاسخ به یك روزنامه :
ذره ای خیانت در امانت و دست درازی به اموال عمومی نكردم
به گزارش حقوق و قضا حسین فریدون در نامه ای تلاش یك روزنامه برای مرتبط ساختن نام وی با پرونده های دو متهم را پرونده سازی تازه این روزنامه دانست و در جوابیه ای برای روزنامه مذكور تصریح كرد كه جستجوی نام من در هر پرونده ای نتیجه ای نخواهد داشت چون كه من نه امامی را می شناسم و نه طبری را كه كنار گوش دوستان این روزنامه بود و نمی خواستند او را ببینند و جرأت نمی كردند درباره او افشاگری كنند.
به گزارش حقوق و قضا به نقل از ایسنا، متن نامه حسین فریدون به این روزنامه چاپ بامداد تهران که خطاب به مدیر مسوول نوشته شده به این شرح است:
سلام علیکم؛
عطف به افترا و تهمت به اینجانب در ستون اخبار ویژه آن روزنامه مورخ شنبه دهم آبان ماه 1399، لازم است جوابیه ذیل وفق قانون مطبوعات، عیناً در همان صفحه، همان ستون و با همان حروف، منتشر شود: ظاهراً این روزنامه و دوستان آن، نام حسین فریدون را چون ذکری علی الدوام بر لب دارند و آنرا بعنوان اسم رمز حمله به رئیس جمهور حتی در دوران زندان وی، از زبان نمی اندازند و در هر پرونده ای با ذره بین در جستجوی من هستند! اما خبرنگار ناشی همیشه به کاهدان می زند.
اینجانب حسین فریدون کارگزار چهل ساله جمهوری اسلامی از روزی که برای انقلاب کتک خوردم تا روزی که توسط اشرار برای انتقام از نظام ربوده شدم و از لحظه ای که سفیر انقلاب شدم تا روزی که در دولتِ برآمده با بیشتر از 25 میلیون رأی ملت، دستیار ویژه رئیس دولت بودم ذره ای خیانت در امانت و دست درازی به اموال عمومی نکردم و الان که نیابتاً دوران حبس خود را می گذرانم، پیش خدا و تاریخ سربلندم که نه به جهت اتهامات مطروحه که به جهت حسنات و خیراتی که در راه تحقق رأی ملت به خصوص در سالهای 92 و 96 انجام داده ام، در زندان هستم.
البته این هم قسمت ماست که: جام می و خون دل هر یک به کسی دادند/ در دایره قسمت اوضاع چنین باشد جستجوی نام من در هر پرونده ای نتیجه ای نخواهد داشت چون که من نه امامی را می شناسم و نه طبری را که کنار گوش دوستان این روزنامه بود و نمی خواستند او را ببینند و جرأت نمی کردند درباره او افشاگری کنند. من نمی دانم این حس عدالت خواهی دوستان این روزنامه در ده سال حکومت مطلقه اقای طبری کجا بود که حال که وی در بند افتاده، آقایان شیر شده اند و می کوشند هر شخصی را به ریش او ببندند. هم چنین من برای نخستین بار در عمرم، چندی پیش آقای محمد امامی را اتفاقی در زندان دیدم و بس؛ و هیچ مقام قضایی تابحال نامی از بنده در این پرونده ها نبرده است. البته اهالی این روزنامه که در تشکیل پرونده ها مهارتی فزون تر از قضات شریف دادگستری دارند، شاید از پرونده سازی تازه ای خبر دارند که در شرف ساختن است و لاجرم متهم، آگاه و حتی قاضی هم از آن بی اطلاع هستند اما ملت آگاه می داند که حسین فریدون نه به علت خطاهایش که به علت خدماتش در زندان است و به وکالت در حبس است نه به اصالت! مردم شریف از یاد نمی برند که در هر انتخاباتی نام حسین فریدون به رمز عملیات تخریب چی های انتخاباتی بدل می شود.
از جمله در سال 96 که پاسخ مردم رأی بالاتر از سال 92 به حسن روحانی بود. گام بعدی، در آستانه تحلیف رئیس جمهور بود تا به مردم ثابت کنند رئیس جمهور حتی از برادر خود هم نمی تواند حمایت کند و اینک که رئیس جمهور از خواست ملت حرف می زند چه در مجلس و چه در رسانه ها، باید طرح اعدام او را پیش بکشند و از دختر و برادرش بگویند تا حرف های حساب روحانی در بیان ریشه های سختی زندگی و معیشت ملت، فراموش شود و او با 25 میلیون رأی به عقب رانده شود. این تکنیکی لو رفته است اما حکایت این روزنامه و این انبان اتهامات داستان آن شحنه است که با چوب بر بار شیشه و آبگینه مردی می زد و دو بار که با چوب بر آن کوفت که «چه داری؟»؛ پاسخ شنید: «اگر یک مرتبه دیگر بزنی، هیچ!» این که متهمی دست و زبان بسته نشسته به کنجی صمٌ بکم را مجسمه اتهامات بدانید، نزد خدا و خلق نه تنها هیچ اعتباری ندارد که اعتبار انقلاب را در رعایت حقوق متهم هم بر باد می دهد.
مگر نه این که امام خمینی(ره) فرمود: «اگر در خانه متهمی که به قصد تشخیص افترا خانه اش را تفتیش می کنید، آلت افترا دیگری یافتید، حق ندارید او را بدان افترا متهم کنید؟!» پس حال چگونه مرا به اتهامی که در پرونده ام نیست، متهم بلکه محکوم می کنید؟! مگر نه این که نام متهمان را از پرونده های اقتصادی و پرونده فلان بانک تا پرونده شهرداری تهران، با حرف اختصاری «ب. خ» و «ع. ش» و چشمان بسته در سیما نشان می دهید اما در پرونده «ح. ف»، در کنفرانس خبری سخنگوی سابق قوه قضائیه در دوران اقتدار باند طبری، همواره خبرنگاران نزدیک به حلقه روزنامه شما، همیشه از ایشان درباره حسین فریدون می پرسیدند و ایشان هم با تقوای خاصی، بدون نام بردن از من به پرونده «برادر رئیس جمهور» اشاراتی می کردند و روزنامه شما هم آنرا تیتر یک می کرد! این نه سنت خبرنگاری که روش خبرسازی است. همان خبرسازانی که دادگاه فقط با حضور آنان علنی می شد و صندلی برای خبرنگاران رسانه های مستقل نداشت!
زندان هیچ فایده ای نداشته باشد این نکته را به من آموخته که طبق ماده 353 قانون آئین دادرسی کیفری «انتشار جریان رسیدگی و گزارش پرونده که متضمن بیان مشخصات شاکی، متهم و هویت فردی یا موقعیت اداری و اجتماعی آنان باشد» در رسانه ها ممنوع می باشد و برای این تخلف که در حکم افتراست، در ماده 697 قانون مجازات اسلامی، مجازات حبس و شلاق پیشبینی شده است که البته ساحت روزنامه شما از مجازات دور است! از آن بالاتر، اطلاع این روزنامه از پرونده ای که وجود ندارد و اتهامی که مقرر است، زده شود، یادآور روزنامه «پراودا» در اتحاد شوروی است که غیب گویی می کرد و از خبر، قبل از وقوع آن آگاه بود! و همه آنرا نه برای مطالعه اخبار رخ داده روز گذشته بلکه برای اخبار روی داده در فردا می خواندند تا بدانند چه کسی عزل یا اعدام یا حبس می شود!
بر همین اساس و قیاس، روشن است که پرونده های گذشته و آینده من همه به مدد قدرت پیش گویی کیهانیان ساخته شده تا دوستان در هیچ انتخاباتی بی توش و توان نباشند و البته در قوه قضائیه مستقل، چنین پرونده سازی هایی باید از اساس بی اساس باشد ان شاء الله؛ گر چه به چاپ این جوابیه به اتهامات تازه این روزنامه باور ندارم اما به امید التزام به قانون مطبوعات برای تنویر افکار عمومی و پیشبینی درباره پیش گویی کیهان آنرا می فرستم و البته حق پیگیری این اتهامات واهی، در مراجع قضایی برای بنده محفوظ خواهد بود.
منبع: judcms.ir
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب