آشنایی با قوانین،
اختلاف در صلاحیت دادگاه ها و ترتیب حل آن
حقوق و قضا: فصل دوم از باب اول قانون آئین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب (در امور مدنی) از مواد 26 تا 30 به موضوع ˮاختلاف در صلاحیت دادگاه ها و ترتیب حل آنˮ پرداخته است.
به گزارش حقوق و قضا به نقل از ایسنا، در ادامه گزارش های آشنایی با قوانین، فصل دوم از باب اول(در صلاحیت دادگاهها) از قانون «آیین دادرسی مدنی» را مرور می نماییم.
فصل دوم - اختلاف در صلاحیت و ترتیب حل آن
ماده ۲۶ - تشخیص صلاحیت یا عدم صلاحیت هر دادگاه نسبت به دعوایی که به آن رجوع شده است با همان دادگاه است. مناط صلاحیت تاریخ تقدیم دادخواست است مگر در موردی که خلاف آن مقرر شده باشد.
ماده ۲۷ - درصورتی که دادگاه رسیدگی کننده خودرا صالح به رسیدگی نداند با صدور قرار عدم صلاحیت، پرونده را به دادگاه صلاحیتدار ارسال می نماید. دادگاه مرجوع الیه مکلف است خارج از نوبت نسبت به صلاحیت اظهارنظر نماید و چنانچه ادعای عدم صلاحیت را نپذیرد، پرونده را جهت حل اختلاف به دادگاه تجدیدنظر استان ارسال می کند. رای دادگاه تجدیدنظر در تشخیص صلاحیت لازم الاتباع خواهد بود.
تبصره - درصورتی که اختلاف صلاحیت بین دادگاههای دوحوزه قضایی از دو استان باشد، مرجع حل اختلاف به ترتیب مورد اشاره، دیوان عالی کشور می باشد.
ماده ۲۸ - هرگاه بین دادگاههای عمومی، نظامی و انقلاب در مورد صلاحیت، اختلاف محقق شود همین طور در مواردی که دادگاهها شامل عمومی، نظامی و انقلاب به صلاحیت مراجع غیر قضایی از خود نفی صلاحیت کنند و یا خودرا صالح بدانند، پرونده برای حل اختلاف به دیوان عالی کشورارسال خواهد شد. رأی دیوان عالی کشور درباب تشخیص صلاحیت، لازم الاتباع می باشد.
ماده ۲۹ - رسیدگی به قرارهای عدم صلاحیت در دادگاه تجدیدنظر استان و دیوان عالی کشور، خارج از نوبت خواهد بود.
ماده ۳۰ - هرگاه بین دیوان عالی کشور و دادگاه تجدیدنظر استان و یا دادگاه تجدیدنظر استان با دادگاه بدوی درمورد صلاحیت اختلاف شود حسب مورد، نظر مرجع عالی لازم الاتباع است.
منبع: judcms.ir
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب